سرمایه در گردش (working capital)، وجه نقد مورد نیاز برای اجرای عمليات یک کسب و کار است و معیاری برای سنجش میزان سلامت مالی یک شرکت در کوتاه‌مدت و میزان کارآمدی آن محسوب می‌شود. سرمایه در گردش خالص از کسر بدهی‌های جاری شرکت از دارایی‌های جاری آن به دست می‌آید.
کاهش سرمایه در گردش به معنای افزایش بدهی‌ها و هزینه‌های شرکت است که امری نامطلوب تلقی می‌شود. سرمایه در گردش منفی نیز هشدار می دهد که بدهی‌های کوتاه مدت یک شرکت بیشتر از دارایی‌های نقدی آن است.