اقتصاد کینزی توسط اقتصاددان بریتانیایی جان مینارد کینز (John Maynard Keynes) در دهه ۳۰ میلادی مطرح شد. کینز اعتقاد داشت که برخلاف اعتقاد اقتصاد‌دانان کلاسیک، عرضه و تقاضا در سطح کل همیشه با یکدیگر برابر نیست و میزان تقاضای کل در یک اقتصاد تحت‌تاثیر انبوهی از تصمیمات مختلف (مانند تولید، اشتغال، تورم و…) قرار دارد. کینز نظریه‌های خود را در پاسخ به رکود بزرگ بین سال‌های ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۳ توسعه داد و به شدت از نظریه‌های اقتصادی قبلی که از آن به عنوان «اقتصاد کلاسیک» یاد می‌شود، انتقاد کرد.
