بودجه چیست؟

بودجه
زمان مطالعه: 10 دقیقه
انتشار ۲۴ دی ۱۴۰۳
تعداد بازدید: 97
سطح مبتدی

با توجه به اهمیت مدیریت متوازن بین درآمدها و هزینه‌ها، افراد، شرکت‌ها و دولت‌ها معمولاً برای بهبود کنترل منابع مالی خود، درآمدها و هزینه‌های آینده را برای یک دوره مشخص پیش‌بینی می‌کنند. این پیش‌بینی به افراد کمک می‌کند تا از بروز بحران‌های مالی احتمالی جلوگیری کنند. در چنین شرایطی، نقش «بودجه» بسیار پررنگ می‌شود. بودجه یک ابزار مالی است که برای تخصیص منابع و مدیریت هزینه‌ها استفاده می‌شود. این ابزار برای تنظیم امور مالی و دستیابی به اهداف اقتصادی و اجتماعی به کار گرفته می‌شود. 

مفهوم بودجه

بودجه (Budget) در اصطلاح، برنامه‌ای مالی است که به وسیله آن منابع موجود و مورد نیاز برای فعالیت‌ها، پروژه‌ها و اهداف مختلف پیش‌بینی و تخصیص داده می‌شود. این تعریف در سطوح مختلف از جمله فردی، سازمانی و دولتی کاربرد دارد. در سطح دولت، بودجه یک سند رسمی است که تمامی منابع درآمدی (مانند مالیات‌ها و درآمدهای نفتی) و هزینه‌های عمومی را برای دوره‌ای مشخص تعریف می‌کند. در سطح شخصی، بودجه به برنامه‌ریزی درآمد و هزینه‌های ماهانه یا سالانه کمک می‌کند تا اهداف مالی مانند پس‌انداز یا خرید خانه تحقق یابند.

انواع بودجه

انواع مختلف بودجه به ما کمک می‌کند تا منابع و مصارف مالی را بهتر مدیریت کنیم. در ادامه به توضیح دقیق‌تر انواع بودجه می‌پردازیم:

۱. بودجه اصلی یا جامع

این نوع بودجه، نمایی کلی از منابع و مصارف مالی در یک سازمان، شرکت یا کشور را ارائه می‌دهد. بودجه جامع با جمع‌آوری اطلاعات مالی از بخش‌های مختلف تهیه می‌شود و تمامی جنبه‌های مالی، از درآمدها تا هزینه‌ها، را در بر می‌گیرد. این بودجه به‌ویژه در مدیریت کلان اقتصادی اهمیت دارد، زیرا پایه‌ای برای تصمیم‌گیری‌های استراتژیک و تعیین سیاست‌های مالی و اقتصادی است. 

۲. بودجه عملیاتی

بودجه عملیاتی شباهت زیادی به صورت سود و زیان شرکت‌ها دارد. این نوع بودجه مشخص می‌کند که منابع درآمدی از کجا تامین می‌شوند و چگونه هزینه خواهند شد. این بودجه معمولاً برای یک دوره مشخص (مثلا یک سال)، تدوین می‌شود و به پیش‌بینی درآمدها و هزینه‌های ثابت و متغیر کمک می‌کند.

۳. بودجه ثابت

بودجه ثابت بر اساس هزینه‌های غیرقابل حذف و ثابت تهیه می‌شود. این نوع بودجه نشان می‌دهد که حتی اگر درآمدها کاهش یابد، برخی هزینه‌ها همچنان باید پرداخت شوند. برای مثال، اجاره محل، حقوق کارکنان و بیمه جزو هزینه‌های ثابت هستند. بودجه ثابت معمولاً برای سازمان‌ها و شرکت‌هایی که هزینه‌های پایه و مستمر دارند، اهمیت زیادی دارد. این نوع بودجه به مدیران کمک می‌کند تا حتی در شرایط تغییر درآمد، هزینه‌های اساسی خود را پوشش دهند.

۴. بودجه انعطاف‌پذیر

بودجه انعطاف‌پذیر، قابلیت تغییر و تطبیق با شرایط مختلف را دارد. برخلاف بودجه ثابت، این نوع بودجه با توجه به تغییرات درآمد و هزینه‌ها تنظیم می‌شود. برای مثال، اگر درآمدهای یک شرکت کاهش یابد، بودجه انعطاف‌پذیر به آن‌ها این امکان را می‌دهد که برخی هزینه‌های غیرضروری را حذف کنند یا کاهش دهند. این رویکرد برای مشاغلی که تحت تأثیر تغییرات بازار هستند، بسیار کاربردی است. 

نحوه تنظیم بودجه

بودجه‌بندی ابزاری ضروری برای مدیریت مالی است که با توجه به شرایط، می‌توان از روش‌های مختلفی برای اجرای آن استفاده کرد. در ادامه به چهار روش متداول بودجه‌بندی می‌پردازیم:

۱. بودجه‌بندی افزایشی یا سنتی (Incremental Budgeting)

این روش با اعمال تغییرات درصدی ثابت (افزایش یا کاهش) بر مبنای ارقام بودجه دوره قبل طراحی می‌شود. از آنجا که این روش ساده و سریع اجرا می‌شود، در بسیاری از سازمان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، به دلیل عدم توجه به محرک‌های خارجی یا تغییرات غیرمنتظره مانند تورم ناگهانی، ممکن است منجر به برآوردهای غیر واقعی شود. همچنین، ساختار این روش به‌گونه‌ای است که ممکن است انگیزه‌ای برای کاهش هزینه‌ها ایجاد نکند، زیرا رشد درصدی معمولاً به‌عنوان روندی طبیعی پذیرفته می‌شود.

۲. بودجه‌بندی بر مبنای فعالیت (Activity-Based Budgeting)

در این روش، تمام فعالیت‌ها و زیرمجموعه‌های آن‌ها به دقت تجزیه و تحلیل می‌شوند و هزینه‌های هر فعالیت به‌طور جداگانه محاسبه می‌شود. دقت بالای این روش آن را برای سازمان‌هایی که نیازمند مدیریت مالی دقیق هستند، بسیار کارآمد می‌کند. با این حال، انجام تجزیه و تحلیل کامل تمامی فعالیت‌ها، به‌ویژه در شرکت‌های بزرگ با چرخه‌های پیچیده، فرآیندی زمان‌بر و پرهزینه است. همچنین، اجرای موفق این روش نیازمند دانش عمیق از تمامی فعالیت‌های سازمان است.

۳. بودجه‌بندی مبتنی بر ارزش (Value-Based Budgeting)

این روش با تمرکز بر فعالیت‌هایی که ارزش افزوده ایجاد می‌کنند، به دنبال حذف هزینه‌های غیرضروری است. هدف اصلی این رویکرد، تخصیص منابع به فعالیت‌هایی است که بیشترین تاثیر مثبت را بر اهداف مالی دارند. اگرچه این روش به بهبود بهره‌وری کمک می‌کند، اما شناسایی دقیق فعالیت‌هایی که ارزش کمتری دارند، ممکن است دشوار و چالش‌برانگیز باشد.

۴. بودجه‌بندی مبتنی بر صفر (Zero-Based Budgeting)

یکی از متداول‌ترین و کاربردی‌ترین روش‌های بودجه‌بندی، روش مبتنی بر صفر است. در این روش، تمامی پیش‌فرض‌های تنظیم بودجه در دوره‌های قبل کنار گذاشته می‌شود و بودجه‌بندی جدید بر اساس ارزیابی دقیق و تحلیل همه هزینه‌ها و فعالیت‌ها انجام می‌گیرد. این روش امکان مدیریت مالی شفاف‌تر و حذف هزینه‌های غیرضروری را فراهم می‌کند. این روش تأکید دارد که برای هر هزینه‌ای باید توجیه اقتصادی قانع‌کننده وجود داشته باشد و تنها هزینه‌هایی که ضروری و مفید هستند، در بودجه نهایی لحاظ شوند.

 بودجه‌بندی

اصطلاحات رایج در بودجه

  • درآمد: درآمد به تمامی منابع مالی اطلاق می‌شود که از طریق مالیات‌ها، عوارض، فروش کالاها و خدمات یا سرمایه‌گذاری‌ها به دست می‌آید. این منابع برای تامین نیازهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیرساختی در بودجه استفاده می‌شوند.
  • هزینه: هزینه‌ها به مجموع مخارجی اطلاق می‌شود که برای تامین خدمات عمومی، تولید کالاها، اجرای پروژه‌های توسعه‌ای و پرداخت حقوق و مزایا به کارکنان صرف می‌شود. هزینه‌ها به دو بخش اصلی تقسیم می‌شوند: هزینه‌های جاری (مانند پرداخت حقوق) و هزینه‌های سرمایه‌ای (مانند ساخت پروژه‌های عمرانی).
  • مازاد بودجه: مازاد بودجه به وضعیتی گفته می‌شود که درآمدها از هزینه‌ها پیشی می‌گیرند. این مازاد می‌تواند برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های جدید، بازپرداخت بدهی‌ها یا ایجاد ذخایر مالی برای شرایط اضطراری استفاده شود. وجود مازاد بودجه نشانه‌ای از مدیریت کارآمد منابع مالی و ثبات اقتصادی است.
  • بودجه محقق شده: بودجه محقق‌شده به بودجه‌ای گفته می‌شود که در پایان دوره مالی، به‌طور واقعی اجرا و عملیاتی شده است. این بودجه نشان‌دهنده میزان واقعی درآمدها و هزینه‌ها در مقایسه با بودجه پیش‌بینی‌شده یا مصوب است. بررسی بودجه محقق‌شده به ارزیابی عملکرد مالی و شناسایی نقاط ضعف و قوت در مدیریت منابع کمک می‌کند. این شاخص، ابزاری برای بهبود برنامه‌ریزی مالی در دوره‌های آینده است.
  • سیاست مالی: سیاست مالی به مجموعه ابزارها و اقدامات دولت اشاره دارد که برای مدیریت و تنظیم بودجه و تأثیرگذاری بر اقتصاد استفاده می‌شود. این سیاست شامل تصمیم‌گیری در مورد میزان مالیات‌ها، نحوه توزیع درآمدها، تعیین اولویت‌های هزینه‌ و مدیریت بدهی‌ها است. هدف اصلی سیاست مالی کنترل تورم، کاهش بیکاری و دستیابی به رشد پایدار اقتصادی است.

ناترازی در بودجه

ناترازی در بودجه به وضعیتی اطلاق می‌شود که درآمدهای پیش‌بینی‌شده در بودجه با هزینه‌های تعیین‌شده برای یک دوره زمانی مشخص تطابق نداشته باشد. این ناترازی می‌تواند نشان‌دهنده ضعف در برنامه‌ریزی مالی یا تغییرات ناگهانی در شرایط اقتصادی باشد. ناترازی به دو شکل ممکن است رخ دهد:

۱. کسری‌ بودجه: کسری بودجه زمانی شکل می‌گیرد که هزینه‌های پیش‌بینی‌شده در بودجه از میزان درآمدهای واقعی فراتر رود. این وضعیت معمولاً نیازمند تامین مالی از طریق استقراض، انتشار اوراق بدهی یا کاهش مخارج ست.

۲. مازاد بودجه: در صورتی که درآمدهای پیش‌بینی‌شده از هزینه‌های تعیین‌شده بیشتر باشند، مازاد بودجه ایجاد می‌شود، که می‌تواند برای بازپرداخت بدهی‌ها یا سرمایه‌گذاری در طرح‌های جدید مورد استفاده قرار گیرد.

کسری بودجه و انواع آن

کسری بودجه یکی از چالش‌های اساسی در مدیریت مالی است و می‌تواند ناشی از عواملی همچون کاهش درآمدها، افزایش هزینه‌های عمومی یا بحران‌های اقتصادی باشد. انواع مختلف کسری بودجه شامل موارد زیر است:

کسری اولیه (Primary deficit): این نوع کسری زمانی به وجود می‌آید که در تنظیم بودجه، هزینه‌های جاری از درآمدهای دولت بیشتر باشد و بازپرداخت بدهی‌های قبلی نیز در بودجه لحاظ نشده باشد. به عبارت دیگر، انتقال بدهی‌های گذشته به دوره مالی جدید، عامل اصلی شکل‌گیری این کسری است.

کسری حساب جاری (Current account deficit): این کسری زمانی رخ می‌دهد که تراز تجاری کشور (شامل صادرات و واردات کالا و خدمات)، خالص درآمد سرمایه‌گذاری‌های خارجی و انتقالات مالی خارجی با هم تراز نباشد. به عبارت دیگر، اگر هزینه‌های ناشی از تعاملات خارجی از درآمدهای حاصل از آن فراتر رود، کسری حساب جاری رخ می‌دهد.

کسری مالی (Deficit financing): این نوع کسری زمانی به وجود می‌آید که مخارج دولت از درآمدهای آن بیشتر باشد و برای جبران این تفاوت، از منابعی مانند بدهی یا وام استفاده شود.

کسری درآمد (Revenue deficit): زمانی ایجاد می‌شود که درآمدهای واقعی دولت کمتر از پیش‌بینی‌های انجام‌شده در بودجه باشد. این نوع کسری معمولاً ناشی از ضعف در جمع‌آوری مالیات یا کاهش درآمد است.

کسری ساختاری (Structural deficit): این کسری زمانی به وجود می‌آید که حتی با وجود افزایش بهره‌وری و تلاش برای افزایش درآمدها، مخارج عمومی کشور همچنان بیشتر از درآمدها باقی بماند و یک عدم تعادل پایدار ایجاد شود.

کسری دوگانه یا دوقلو (Twin deficits): این حالت زمانی رخ می‌دهد که کسری مالی و کسری حساب جاری به طور هم‌زمان در اقتصاد شکل بگیرد، که می‌تواند نشان‌دهنده ضعف در مدیریت مالی و اقتصادی باشد.

تامین کسری بودجه

تامین کسری بودجه توسط دولت به چند شیوه انجام می‌شود: 

۱. استقراض از بانک مرکزی: در این روش، بانک مرکزی با چاپ پول یا افزایش اعتباری حساب خزانه دولت، کسری بودجه را تأمین می‌کند. هرچند این روش در کوتاه‌مدت مؤثر است، اما پیامد اصلی آن افزایش پایه پولی و نقدینگی است که به تورم منجر می‌شود. تورم به معنای افزایش عمومی قیمت‌ها است که اثرات منفی قابل‌توجهی بر اقتصاد دارد.

۲. استقراض از مردم: این روش از طریق فروش اوراق بهادار به مردم انجام می‌شود. دولت می‌تواند با فروش اوراق مشارکت یا  اوراق قرضه، منابع مالی مورد نیاز برای پروژه‌هایی مانند ساخت نیروگاه را تامین کند. این روش در مقایسه با استقراض از بانک مرکزی، اثرات تورمی کمتری دارد و به جذب سرمایه‌های عمومی در اقتصاد کمک می‌کند.

۳. استقراض از منابع خارجی: دولت‌ها می‌توانند از کشورهای دیگر وام بگیرند یا از سرمایه‌گذاری‌های خارجی برای تامین کسری بودجه بهره ببرند. این روش برای کشورهایی که به بازارهای بین‌المللی دسترسی دارند و تحت تحریم نیستند، مفید است. با این حال، افزایش بدهی خارجی ممکن است استقلال اقتصادی کشور را تهدید کرده و نیازمند مدیریت مالی دقیق برای جلوگیری از بحران‌های آتی باشد.

۴. فروش دارایی‌های دولتی: یکی از روش‌های جبران کسری بودجه، فروش دارایی‌های دولتی مانند املاک، سهام شرکت‌های دولتی یا منابع دیگر است. این روش به دولت کمک می‌کند تا بدون افزایش بدهی، منابع مالی لازم را تامین کند. اگرچه این راهکار تبعات اقتصادی کمتری دارد، اما نیازمند برنامه‌ریزی و شفافیت برای جلوگیری از سوءاستفاده است.

بودجه به‌عنوان یک ابزار مدیریتی، نقشی حیاتی در تخصیص منابع و کنترل هزینه‌ها ایفا می‌کند. با تنظیم صحیح بودجه، افراد، سازمان‌ها و دولت‌ها می‌توانند منابع خود را بهینه استفاده کنند، از بدهی‌های غیرضروری جلوگیری کرده و اهداف مالی خود را به بهترین نحو محقق کنند. از تعریف تا نحوه تنظیم، بودجه‌ریزی می‌تواند پلی برای دستیابی به پایداری اقتصادی و توسعه بلندمدت باشد.

سوالات متداول

۱. بودجه چیست و چه کاربردی دارد؟

بودجه یک برنامه مالی است که منابع موجود و مورد نیاز را برای فعالیت‌ها، پروژه‌ها یا اهداف مشخص پیش‌بینی می‌کند. این ابزار در سطوح مختلف، از مدیریت هزینه‌های شخصی تا برنامه‌ریزی مالی سازمان‌ها و دولت‌ها، به‌منظور دستیابی به اهداف اقتصادی و اجتماعی استفاده می‌شود.

۲. انواع بودجه کدام‌اند؟

بودجه به اشکال مختلفی تنظیم می‌شود، از جمله بودجه جامع (که تمام منابع و مصارف را شامل می‌شود)، بودجه عملیاتی (تمرکز بر پیش‌بینی درآمدها و هزینه‌ها)، بودجه ثابت (برای هزینه‌های غیرقابل حذف) و بودجه انعطاف‌پذیر (که بر اساس تغییرات درآمد و هزینه تنظیم می‌شود). هر یک از این انواع به مدیریت بهتر منابع مالی در شرایط مختلف کمک می‌کنند.

۳. چرا بودجه‌بندی برای افراد و سازمان‌ها اهمیت دارد؟

بودجه‌بندی به افراد و سازمان‌ها کمک می‌کند تا منابع مالی خود را بهینه مدیریت کرده، از هزینه‌های غیرضروری جلوگیری و برای دستیابی به اهداف مالی برنامه‌ریزی کنند. برای سازمان‌ها، بودجه‌بندی ابزاری برای تخصیص منابع، بهبود بهره‌وری و دستیابی به اهداف استراتژیک است.

۴. چگونه می‌توان کسری بودجه را مدیریت کرد؟

دولت‌ها برای مدیریت کسری بودجه از روش‌هایی مانند استقراض از بانک مرکزی، فروش اوراق بهادار، وام خارجی یا فروش دارایی‌های دولتی استفاده می‌کنند.

برچسب‌ها:,
زهرا عامری کارشناس بازار سرمایه
Subscribe
Notify of
0 دیدگاه
Inline Feedbacks
View all comments