سرمایه گذاری رشدی (Growth investing) چیست و چه ویژگیهایی دارد؟
سرمایه گذاری رشدی (Growth Investing) یکی از استراتژیهای محبوب در بازارهای مالی است که هدف آن شناسایی و سرمایهگذاری در شرکتهایی است که نرخ رشد بالایی دارند و انتظار میرود در آینده سودآوری بیشتری داشته باشند. در این رویکرد، سرمایهگذاران بیش از ارزش فعلی شرکتها، بر توانایی آنها در رشد و توسعه آینده تمرکز دارند. این شرکتها معمولاً درآمد خود را برای توسعه بیشتر و افزایش ارزش سهام سرمایهگذاری میکنند.
دسترسی سریعتر به مطالب
سرمایه گذاری رشدی معمولاً در صنایعی مانند فناوری، بهداشت و درمان، انرژیهای تجدیدپذیر و استارتاپها انجام میشود که پتانسیل بالایی برای رشد دارند. در این روش، سرمایهگذاران انتظار دارند که با افزایش قیمت سهام در بلندمدت، سود بیشتری کسب کنند.
مفهوم سرمایه گذاری رشدی
سرمایه گذاری رشدی یک استراتژی محبوب در بازارهای مالی است که سرمایهگذاران در آن به دنبال شرکتهایی با پتانسیل رشد بالا هستند. در این روش، سرمایهگذاران معمولاً در شرکتهای کوچک یا در حال توسعهای سرمایهگذاری میکنند که پیشبینی میشود نرخ سودآوری آنها از میانگین بازار بالاتر باشد. این رویکرد با دیدگاه بلندمدت دنبال میشود، به این امید که ارزش سهام این شرکتها بهمرور زمان افزایش یابد.
با خرید سهام، سرمایهگذاران به دو نوع بازدهی دسترسی دارند:
سود نقدی (DPS): مبلغی است که شرکتهای بورسی در پایان هر سال مالی میان سهامداران خود توزیع میکند.
سود سرمایهای (Gain): این سود با افزایش قیمت سهام هنگام فروش آن محقق میشود.
شرکتهای رشدی و نوآور معمولاً در حال توسعه محصولات و فناوریهای جدید هستند و به جای پرداخت سود نقدی، درآمد خود را صرف گسترش فعالیتها و سرمایهگذاری در پروژههای توسعهای میکنند. این رویکرد موجب افزایش ارزش سهام در طول زمان میشود. بنابراین، سرمایهگذاران رشدی بهجای دریافت سود نقدی، بر رشد قیمت سهام تمرکز دارند و هدف اصلی آنها کسب سود از طریق فروش سهام با قیمت بالاتر در آینده است.
مفهوم سرمایهگذاری ارزشی
سرمایهگذاری ارزشی (Value Investing) یکی از رویکردهای سرمایهگذاری است که در آن سهامی که کمتر از ارزش ذاتی یا دفتری خود قیمتگذاری شدهاند، شناسایی و خریداری میشوند. سرمایهگذاران ارزشی بر این باورند که بازار در واکنش به اخبار یا رفتارهای هیجانی سهامداران، ممکن است قیمت سهام را پایینتر از ارزش واقعی آن تعیین کند. در نتیجه، این سرمایهگذاران به دنبال سهامی هستند که قیمت آن کمتر از ارزش بنیادی آن باشد و در بلندمدت به سطح واقعی خود برسد.
ارزش ذاتی یک سهم، نشاندهنده ارزش واقعی آن بر اساس تحلیل بنیادی است که با در نظر گرفتن عوامل مالی و عملکرد شرکت محاسبه میشود. با توجه به تاثیر عواملی مانند اخبار، احساسات بازار و شرایط اقتصادی، قیمت سهام در بورس ممکن است بالاتر یا پایینتر از ارزش ذاتی آن قرار گیرد.
ویژگیهای سرمایهگذاری ارزشی شامل موارد زیر میشود:
- سرمایهگذاران بر شرکتهایی تمرکز میکنند که نسبت قیمت به درآمد (P/E) پایینی دارند.
- این روش ریسک کمتری نسبت به سرمایه گذاری رشدی دارد.
- شرکتهای ارزشی معمولاً سود نقدی بیشتری نسبت به شرکتهای رشدی پرداخت میکنند.
ویژگیهای شرکتهایی با سهام ارزشی
شرکتهایی که دارای سهام ارزشی هستند، معمولاً دوره رشد اولیه را پشت سر گذاشته و به مرحله سودآوری پایدار رسیدهاند. این شرکتها سهم خود را در بازار تثبیت کردهاند و قادرند سود سالانه منظمی را برای سرمایهگذاران فراهم کنند، به همین دلیل پیشبینی میزان سودآوری آنها نسبت به شرکتهای رشدی آسانتر است.
تفاوت سرمایه گذاری رشدی و ارزشی
سرمایه گذاری رشدی و سرمایهگذاری ارزشی دو رویکرد متفاوت در بازارهای مالی هستند که هر کدام استراتژی خاص خود را در انتخاب سهام دارند.
در سرمایه گذاری رشدی، تمرکز اصلی بر شرکتهایی با پتانسیل رشد بالا است و معمولاً سود تقسیمی پرداخت نمیکنند. صنایع نوآورانه مانند فناوری و انرژیهای تجدیدپذیر بیشتر در این دسته قرار دارند. سرمایهگذاران رشدی معمولاً ریسک بیشتری را میپذیرند، اما در صورت موفقیت، بازدهی بالاتری کسب میکنند.
در مقابل، سرمایهگذاری ارزشی بر یافتن سهام شرکتهایی متمرکز است که کمتر از ارزش واقعی خود قیمتگذاری شدهاند. این شرکتها معمولاً موقعیت تثبیتشدهای در بازار دارند، سودآور هستند و سود تقسیمی پرداخت میکنند. سرمایهگذاران ارزشی با این انتظار که قیمت این سهام در آینده به ارزش ذاتی خود بازگردد، اقدام به خرید آنها میکنند.
به طور کلی سرمایه گذاری رشدی مناسب افرادی است که به دنبال رشد سریع سرمایه و پذیرش ریسک بیشتر هستند، درحالیکه سرمایهگذاری ارزشی گزینهای منطقی برای کسانی است که به ثبات، بازدهی بلندمدت و ریسک کمتر اهمیت میدهند.
مزایا و معایب سرمایه گذاری رشدی
مزایا
۱. امکان کسب بازدهی بالاتر: سرمایه گذاری رشدی بر سهامی متمرکز است که پتانسیل رشد بالاتری نسبت به میانگین صنعت خود دارند. این شرکتها معمولاً در حال توسعه بوده و فرصت بازدهی بالاتری برای سرمایهگذاران فراهم میکنند.
۲. افزایش ارزش سرمایه در بلندمدت: شرکتهای رشدی درآمد خود را برای توسعه فعالیتها و گسترش بازار سرمایهگذاری میکنند. این موضوع باعث افزایش قیمت سهام در آینده شده و ارزش سرمایه را در بلندمدت افزایش میدهد.
۳. چشمانداز رشد پایدار: این شرکتها معمولاً دارای برنامههای توسعهای بلندمدت و نوآوریهای مستمر هستند که آنها را در مسیر رشد قرار میدهد.
معایب
۱. ریسک بالاتر: شرکتهای رشدی معمولاً در مراحل اولیه توسعه قرار دارند و ثبات کمتری نسبت به شرکتهای بالغ دارند. همچنین ممکن است عملکرد آنها مطابق پیشبینیها نباشد.
۲. نوسانات شدید قیمتی: به دلیل انتظارات بالای بازار از رشد قیمت سهام این شرکتها، واکنش سرمایهگذاران به اخبار مثبت یا منفی بسیار شدیدتر است. این موضوع باعث میشود سهام رشدی نسبت به سایر انواع سهام نوسانات بیشتری داشته باشند.
۳. آسیبپذیری در دورههای رکود اقتصادی: سهام رشدی بیشتر تحت تاثیر شرایط اقتصادی قرار دارند و در زمان رکود یا کاهش تقاضای بازار، عملکرد ضعیفتری از خود نشان میدهند. این نوع سرمایهگذاری معمولاً با ریسک بالاتری همراه است و در دوران رکود، سرمایهگذاران تمایل بیشتری به فروش این سهام دارند، که ممکن است منجر به کاهش شدید قیمت آنها شود.
انواع سرمایه گذاری رشدی
سهام رشدی: این سهام به شرکتهایی تعلق دارد که نسبت به سایر سهام ها رشد سریعتری دارند. معمولاً این شرکتها ارزش بازار پایینی دارند و در مراحل اولیه توسعه خود هستند، اما پتانسیل افزایش قیمت چشمگیری دارند.
صندوقهای ETF رشدی: این صندوقها شامل سبدی از سهام رشدی هستند و به سرمایهگذاران کمک میکنند تا با تنوعبخشی به پرتفوی خود، میزان ریسک را کاهش دهند.
املاک: خرید املاک در مناطق در حال توسعه یا دارای زیرساختهای جدید، یکی از روشهای مؤثر سرمایه گذاری رشدی محسوب میشود. با افزایش تقاضا و رشد اقتصادی، ارزش این داراییها معمولاً در طول زمان افزایش مییابد و بازدهی قابلتوجهی را فراهم میکند.
معیار انتخاب سهام در سرمایه گذاری رشدی
در سرمایه گذاری رشدی، انتخاب سهام مناسب بر اساس مجموعهای از شاخصهای مالی انجام میشود. در ادامه به بررسی، مهمترین معیارها برای شناسایی سهام با پتانسیل رشد بالا میپردازیم.
۱. حاشیه سود بالا
حاشیه سود عملیاتی یکی دیگر از شاخصهای کلیدی در انتخاب سهام رشدی است. این شاخص میزان سودآوری یک شرکت را نسبت به فروش آن نشان میدهد. اگر شرکتی درآمد بالایی داشته باشد اما هزینههای بالای عملیاتی آن باعث کاهش سود شود، احتمال رشد محدودتری خواهد داشت. در مقابل، شرکتهایی با حاشیه سود پایدار و رو به رشد، نشانههایی از مدیریت مالی قوی و بازدهی بالاتر برای سرمایهگذاران دارند.
۲. بازده حقوق صاحبان سهام (ROE)
شاخص ROE (بازده حقوق صاحبان سهام) معیار دیگری برای انتخاب سهام رشدی است. این شاخص از تقسیم درآمد خالص شرکت بر حقوق صاحبان سهام به دست میآید و نشان میدهد که شرکت چقدر از سرمایه سهامداران را به سود تبدیل میکند. افزایش یا ثبات در این شاخص به این معنی است که مدیریت شرکت کارآمد بوده و میتواند بازدهی مناسبی برای سرمایهگذاران ایجاد کند.
سرمایه گذاری رشدی یکی از استراتژیهای بلندمدت است که با تمرکز بر شرکتهای دارای پتانسیل رشد بالا به دنبال کسب بازدهی بیشتر از افزایش ارزش سهام آنهاست. این روش برخلاف سرمایهگذاری ارزشی، به آینده شرکت و افزایش درآمد آن توجه دارد.
انتخاب این روش به میزان ریسکپذیری و اهداف مالی فردی بستگی دارد. ترکیب این استراتژی با روشهای دیگر مانند سرمایهگذاری ارزشی یا تنوعبخشی به سبد دارایی میتواند به کاهش ریسک و افزایش بازدهی منجر شود.
