پولشویی (Money laundering)‌ چیست؟

پولشویی
زمان مطالعه: 13 دقیقه
انتشار ۳ بهمن ۱۴۰۳
تعداد بازدید: 75
سطح مبتدی

پولشویی فرآیندی است که طی آن، افراد یا گروه‌ها درآمدهای حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی خود را پنهان کرده و آن‌ها را به منابع مالی قانونی تبدیل می‌کنند. این پدیده یکی از جدی‌ترین تهدیدات برای اقتصاد ملی و جهانی به‌شمار می‌رود و با پیشرفت فناوری، روش‌های انجام آن نیز پیچیده‌تر و شناسایی آن دشوارتر شده است. در این مقاله، به تعریف پولشویی، روش‌های رایج، پیامدهای آن بر اقتصاد و همچنین مجازات‌های تعیین‌شده برای مقابله با این جرم خواهیم پرداخت.

پولشویی چیست؟

پول‌شویی (Money Laundering) فرآیندی است که در آن افراد یا گروه‌ها درآمدهای حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی مانند قاچاق، فساد، اختلاس یا کلاهبرداری را پنهان کرده و آن‌ها را به منابع مالی به ظاهر قانونی تبدیل می‌کنند. هدف اصلی این فرآیند، قانونی جلوه دادن منشأ پول‌های “کثیف” و فراهم کردن امکان استفاده آزادانه از این دارایی‌ها در سیستم مالی است.

با این حال، تعاریف ارائه‌شده برای این جرم در نقاط مختلف جهان تفاوت‌هایی دارد. برخی کشورها پول‌شویی را صرفاً به معنای پنهان‌سازی منشأ دارایی‌های غیرقانونی تعریف می‌کنند، در حالی که برخی دیگر این مفهوم را گسترده‌تر می‌دانند و درآمدهایی را نیز شامل می‌کنند که ممکن است در یک منطقه قانونی و در منطقه‌ای دیگر غیرقانونی تلقی شوند.

در بسیاری از کشورها، پول‌شویی با سایر تخلفات مالی ارتباط نزدیکی دارد و قوانین متنوعی برای مقابله با آن تدوین شده است. با وجود تلاش‌های گسترده برای مبارزه با پول‌شویی، این حوزه همچنان با چالش‌های متعددی روبه‌رو است. بسیاری از قوانین ضد پول‌شویی به دلیل پیچیدگی‌های اجرایی و نبود زیرساخت‌های مناسب، در عمل به اندازه کافی کارآمد نیستند. برخی منتقدان بر این باورند که این قوانین بیشتر جنبه نظری داشته و در اجرای مؤثر با موانعی روبه‌رو هستند. این موضوع باعث شده است که مقابله با پول‌شویی به یکی از چالش‌های اساسی برای نهادهای نظارتی تبدیل شود.

تاریخچه پولشویی

پول‌شویی یکی از قدیمی‌ترین پدیده‌های مالی غیرقانونی در تاریخ است که سابقه‌ای طولانی دارد و ریشه‌های آن به دوران باستان بازمی‌گردد. در آن زمان، تجار برای پنهان کردن دارایی‌های خود از مأموران حکومتی و مالیاتی، اموالشان را به مناطق دورافتاده منتقل می‌کردند. در قرون وسطی، با گسترش فساد و فرار مالیاتی، روش‌های مشابهی برای مخفی کردن دارایی‌ها به وجود آمد. تجار از بانکداری غیررسمی برای انتقال دارایی‌ها به خارج از کشور استفاده می‌کردند.

در دهه ۱۹۳۰ و هم‌زمان با ممنوعیت مشروبات الکلی در ایالات متحده، گروه‌های تبهکار از روش‌های پول‌شویی برای پنهان کردن درآمدهای حاصل از فروش غیرقانونی الکل استفاده کردند. دهه ۱۹۸۰ شاهد افزایش قوانین ضد پول‌شویی در واکنش به گسترش قاچاق مواد مخدر بود. سیستم‌های مالی برای شناسایی فعالیت‌های مشکوک به‌طور قابل توجهی تقویت شدند.

پس از حوادث ۱۱ سپتامبر، قوانین ضد پول‌شویی تمرکز بیشتری بر مقابله با تأمین مالی تروریسم پیدا کرد. با پیشرفت فناوری و دیجیتالی شدن اقتصاد، روش‌های پول‌شویی پیچیده‌تر شده و شناسایی آن‌ها دشوارتر شده است. در نتیجه، دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی در حال تقویت نظارت بر تراکنش‌های مالی و توسعه ابزارهای جدید برای مقابله با این پدیده هستند.

مراحل پولشویی

این فرآیند شامل چندین مرحله است که به برخی از آن‌ها می‌توان اشاره کرد:

۱- تزریق:در این مرحله، پول‌های غیرقانونی به صورت مخفیانه وارد سیستم مالی مشروع می‌شود.  به‌عنوان مثال، یک قاچاقچی ممکن است از طریق خرید و فروش املاک، پول‌های غیرقانونی خود را به ظاهر از راه‌های قانونی وارد کند. او ملکی را با قیمت پایین‌تر از ارزش واقعی خریداری کرده و سپس آن را با قیمت بالاتر به فروش می‌رساند. این تفاوت قیمت به‌عنوان سود قانونی تلقی می‌شود، در حالی‌که در واقع همان پول‌های غیرقانونی است.

۲- لایه‌بندی: در مرحله دوم Money Laundering که «لایه‌بندی» نامیده می‌شود، هدف پنهان کردن منبع اصلی و سرمنشأ پول‌های غیرقانونی است. در این مرحله، مجرم با استفاده از روش‌های پیچیده و اجرای تراکنش‌های مختلف، پول‌های کثیف را از یک حساب به حساب‌های متعدد دیگر منتقل می‌کند. این فرایند باعث می‌شود تا ردیابی پول‌های غیرقانونی دشوار شده و شناسایی منبع اصلی آن‌ها تقریبا غیرممکن گردد.

۳- ادغام: در مرحله پایانی، پول‌های «شسته شده» از حساب‌های قانونی برداشت شده و به طور رسمی در فعالیت‌های اقتصادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پول‌ها می‌توانند به صورت سرمایه‌گذاری‌های قانونی یا خرید دارایی‌های باارزش مانند املاک، جواهرات و خودروها تبدیل شوند. در این مرحله، پول‌های غیرقانونی به شکل قانونی در می‌آیند و مجرم می‌تواند از آن‌ها بهره‌برداری کند.

مراحل پولشویی

در مجموع، هرچند این سه مرحله اساس فرآیند Money Laundering را تشکیل می‌دهند، اما ممکن است در همه موارد تمام این مراحل به‌طور کامل اجرا نشوند و بسته به شرایط، برخی مراحل حذف یا تغییر کنند.

مثال پولشویی

یکی از روش‌های رایج Money Laundering، استفاده از خرید و فروش خودروهای لوکس برای پنهان کردن منشأ غیرقانونی پول است. در این روش، مجرمان پول‌های غیرقانونی خود را از طریق خرید و فروش خودروهای گران‌قیمت وارد جریان مالی قانونی می‌کنند. به‌عنوان مثال، یک گروه مجرمانه ممکن است یک خودرو لوکس را با پول نقد خریداری کرده و سپس آن را به قیمتی بالاتر از ارزش واقعی به فردی که در واقع تحت کنترل خودشان است، بفروشد.

فرد خریدار مبلغ معامله را به‌صورت قانونی به حساب بانکی فروشنده واریز می‌کند. این معامله به ظاهر قانونی است و هیچ‌گونه شکی ایجاد نمی‌کند. در نهایت، گروه مجرمانه از این طریق پول‌های شسته شده را در اختیار دارد و می‌تواند آن‌ها را در سایر بخش‌های اقتصادی یا سرمایه‌گذاری‌های قانونی به‌کار گیرد.

انواع روش‌های پولشویی

روش‌های مختلفی برای پولشویی وجود دارد که در اینجا به برخی از رایج‌ترین آنها اشاره می‌کنیم:

۱. اسمورفینگ (Smurfing)

در روش اسمورفینگ، مجرمان مقادیر زیادی پول نقد را به سپرده‌های کوچک تقسیم کرده و آنها را در حساب‌های مختلف و متعدد واریز می‌کنند تا انتقال پول به‌طور پراکنده انجام شود و شناسایی آن دشوار گردد.

۲. پولشویی از طریق تجارت‌های پوششی

Money Laundering از طریق تجارت‌های پوششی یکی از روش‌های رایج برای پنهان کردن منشأ پول‌های غیرقانونی است. در این روش، مجرمان با استفاده از کسب‌وکارهای قانونی، مانند فروشگاه‌ها، پول کثیف را وارد گردش مالی می‌کنند. برای مثال، فردی با درآمد غیرقانونی حاصل از قاچاق، فروش روزانه فروشگاه را بیشتر از حد واقعی اعلام کرده و این پول را به‌عنوان درآمد قانونی به حساب کسب‌وکار واریز می‌کند. این روش به پنهان کردن منشأ پول و قانونی جلوه دادن آن کمک می‌کند.

۳. پولشویی از طریق دارایی‌های باارزش

مجرمان می‌توانند از خرید و فروش املاک، جواهرات، خودروها یا سایر دارایی‌های باارزش برای پنهان کردن منشأ غیرقانونی پول‌های خود استفاده کنند. این دارایی‌ها به راحتی در بازارهای مختلف جابجا می‌شوند و پول‌های غیرقانونی را مشروع جلوه می‌دهند.

۴. پولشویی دیجیتال 

با گسترش اینترنت و خدمات مالی آنلاین، شناسایی تراکنش‌های غیرقانونی دشوارتر شده است. ابزارهایی مانند بانک‌های آنلاین، پرداخت‌های ناشناس و نقل‌وانتقالات همتا به همتا، پنهان کردن منشأ پول‌های غیرقانونی را آسان کرده‌اند. استفاده از پروکسی‌ها و نرم‌افزارهای ناشناس باعث می‌شود که شناسایی انتقال پول غیرقانونی تقریباً غیرممکن شود.

علاوه بر این، سایت‌های حراج، فروش آنلاین و بازی‌های مجازی نیز به پنهان‌سازی پول‌های کثیف کمک می‌کنند. یکی از روش‌های جدید پولشویی، استفاده از ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین است که به دلیل ناشناس بودن نسبی، در فعالیت‌های غیرقانونی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

۵. ارز دیجیتال

مجرمان برای Money Laundering از ارز دیجیتال از چندین روش استفاده می‌کنند:

  • صرافی‌های ارز دیجیتال: برخی صرافی‌ها بدون احراز هویت دقیق، اجازه می‌دهند ارز دیجیتال بدون شفافیت لازم منتقل شود. مجرمان می‌توانند از این صرافی‌ها برای پنهان کردن منشأ پول‌های غیرقانونی استفاده کنند.
  • میکسرها: با استفاده از میکسرها یا تامبلرها، ارز دیجیتال کثیف از آدرس‌های مختلف عبور داده می‌شود و به یک کیف پول جدید منتقل می‌شود، که باعث می‌شود ردیابی آن دشوار گردد و مجرمان قادر به تبدیل آن به ارزهای قانونی باشند.

۶. معامله NFT

با افزایش محبوبیت NFT (توکن‌های غیرقابل معاوضه)، پولشویی از طریق تجارت NFT به یکی از روش‌های جدید تبدیل شده است. در این روش، مجرمان با استفاده از ارزهای غیرقانونی، یک NFT را خریداری کرده و سپس آن را با قیمت بالاتر به خود می‌فروشند. این کار باعث ایجاد سابقه فروش قانونی می‌شود که پول غیرقانونی را به‌طور مشروع نشان می‌دهد.

جلوگیری از پولشویی در ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال با ویژگی‌های غیرمتمرکز خود فرصت‌هایی برای Money Laundering فراهم می‌کنند. برای مقابله با این مشکل، پروتکل‌های ضد پولشویی (AML) و سیاست مشتری خود را بشناس (KYC) اجرا می‌شوند. این سیاست‌ها از صرافی‌ها و موسسات مالی می‌خواهند تا اطلاعات هویتی کاربران را تایید کنند و بدین ترتیب فعالیت‌های غیرقانونی را شناسایی و متوقف کنند. این اقدامات به افزایش امنیت و اعتماد کاربران به پلتفرم‌های ارز دیجیتال کمک می‌کند.

روش‌های تشخیص پولشویی

در مبارزه با Money Laundering، نهادهای قانونی از چندین روش برای شناسایی و بررسی فعالیت‌های مشکوک استفاده می‌کنند. برخی از این روش‌ها شامل:

  • فعالیت‌های مالی غیرمعمولی: تراکنش‌هایی که با الگوهای معمول متفاوتند، مانند سپرده‌گذاری‌های بزرگ بدون منبع مشخص.
  • سرمایه‌گذاری غیرقانونی: مبالغ قابل توجهی از سوی فرد یا نهاد واسطه در شرکت‌های متخلف بدون ارائه هیچ‌گونه توضیحی به‌عنوان سرمایه‌گذاری وارد می‌شود.
  • تراکنش‌های پیچیده: انجام تراکنش‌های مالی پیچیده برای پنهان کردن منبع پول.
  • خرید ارز دیجیتال: خرید مقادیر زیاد ارز دیجیتال با ارزهای فیات (مثل دلار، یورو و غیره)، به ویژه در زمان رکود بازار ارزهای دیجیتال.
  • خرید جواهرات و طلا: خرید مقادیر زیادی جواهرات و طلا برای پنهان کردن پول‌های غیرقانونی.
  • تغییر مکرر حسابداران: کسب‌وکارهایی که حسابداران خود را به طور مکرر تغییر می‌دهند تا از شناسایی فعالیت‌های مشکوک جلوگیری کنند.
  • کسب‌وکارهای نقدی: کسب‌وکارهایی که حجم زیادی از تراکنش‌های نقدی دارند، مانند رستوران‌ها، جواهرفروشی‌ها، نمایندگی‌های خودرو و صرافی‌ها، معمولاً برای پولشویی استفاده می‌شوند.

این علائم و رفتارها می‌توانند نشانه‌هایی از Money Laundering باشند، اما لزوماً دلیل قطعی نیستند. برای اطمینان و اقدامات قانونی، مشورت با متخصصان و نهادهای مجری قانون بسیار ضروری است.

اثرات پولشویی بر اقتصاد

Money Laundering پیامدهای منفی گسترده‌ای بر اقتصاد دارد. در ادامه به برخی از مهم‌ترین این اثرات اشاره می‌شود:

۱- رشد اقتصادی: کشورهایی که حجم بالای پول را در اقتصاد خود دارند، ممکن است به محلی مناسب برای فعالیت‌های Money Laundering تبدیل شوند. این کشورها به دلیل ریسک بالای سرمایه‌گذاری، برای سرمایه‌گذاران خارجی جذابیت کمتری دارند و این موضوع می‌تواند رشد اقتصادی پایدار را در بلندمدت کاهش دهد.

۲- توزیع درآمد: ورود پول‌های غیرقانونی به سیستم مالی کشور می‌تواند به ایجاد شکاف‌های اجتماعی عمیق منجر شود. یکی از پیامدهای منفی این پدیده، افزایش نابرابری درآمدی و تقویت تمایلات به ارتکاب جرم است. علاوه بر این، فرار مالیاتی ناشی از پول‌های کثیف، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، فشار مالیاتی بیشتری را بر دوش بخش‌های رسمی و قانونی اقتصاد می‌گذارد و در نتیجه، توزیع درآمد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

۳- درآمد مالیاتی و کسری بودجه: فعالیت‌های پول‌شویی به دلیل عدم پرداخت مالیات بر درآمدهای غیرقانونی، منجر به کاهش درآمدهای مالیاتی کشورها می‌شود. این کاهش در درآمدها می‌تواند منجر به کسری بودجه، به‌ویژه زمانی که هزینه‌های دولت از درآمدهای آن بیشتر باشد، گردد. کسری بودجه خود باعث تشدید مشکلات اقتصادی مانند کاهش سرمایه‌گذاری عمومی، افزایش بدهی‌های دولت و فشار بر بخش‌های مختلف اقتصادی خواهد شد.

۴- تقاضای پول: ورود بی‌رویه پول به کشورهایی که فاقد قوانین سختگیرانه در زمینه مقابله با پول‌شویی هستند، می‌تواند به افزایش تقاضا برای کالاهای لوکس منجر شود. این امر اغلب با مشکلاتی مانند نرخ‌های بهره بالا، تورم و بیکاری همراه است که فشار اقتصادی را بر کشورها، به‌ویژه در حال توسعه، تشدید می‌کند. علاوه بر این، فعالیت‌های مرتبط با پول‌شویی مانعی جدی برای اجرای تدابیر اقتصادی مؤثر در مقابله با مشکلاتی نظیر تورم و کسری بودجه ایجاد کرده و تلاش‌های دولت‌ها را برای مدیریت اقتصاد تضعیف می‌کند.

نهادهای مسئول شناسایی پولشویی

شناسایی و مقابله با فعالیت‌های مالی غیرقانونی به عهده سازمان‌های داخلی و بین‌المللی است که نظارت دقیق بر فعالیت‌های مالی دارند. گروه ویژه اقدام مالی (FATF) از مهم‌ترین این نهادهاست که سیاست‌های جهانی مبارزه با فعالیت‌های مالی غیرقانونی را تدوین می‌کند. همچنین، شبکه جهانی اطلاعات مالی غیرقانونی (IMoLIN) تحت نظر سازمان ملل به کشورهای مختلف در تحقیقات و پیشگیری از این گونه اقدامات کمک می‌کند. در ایالات متحده، FBI و IRS مسئول شناسایی و بررسی جرایم مالی هستند. این نهادها با همکاری اینترپل و نیروهای پلیس کشورهای عضو G7 به مبارزه با شبکه‌های مالی غیرقانونی می‌پردازند.

اهمیت مبارزه با پولشویی

این پدیده یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات برای ثبات اقتصادی و اجتماعی به شمار می‌رود. تراکنش‌های مالی غیرقانونی سالانه بخش قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی جهانی را در بر می‌گیرد. با این حال، به دلیل ماهیت پنهان و پیچیده این فعالیت‌ها، تخمین دقیق این رقم همچنان چالش‌برانگیز است.

فعالیت‌های مجرمانه نظیر قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان، تأمین مالی تروریسم و کلاهبرداری میلیون‌ها نفر را تهدید کرده و هزینه‌های سنگینی به جامعه تحمیل می‌کنند. این جرایم از طریق تبدیل درآمدهای غیرقانونی به منابع مالی قانونی امکان‌پذیر می‌شوند و بدون این فرآیند، مجرمان انگیزه‌ای برای ارتکاب این گونه اقدامات نخواهند داشت.

مبارزه با این فعالیت‌های غیرقانونی می‌تواند از تبدیل پول‌های حاصل از جرم به دارایی‌های قانونی جلوگیری کند و بدین ترتیب انگیزه مجرمان برای ادامه فعالیت‌های خود را کاهش دهد. این اقدامات به کاهش آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی کمک کرده و از گسترش این نوع جرایم جلوگیری می‌کند.

مجازات پولشویی در ایران و سایر کشورها

مجازات‌های مربوط به Money Laundering در کشورهای مختلف ممکن است متفاوت باشد، اما معمولاً شامل جریمه‌های سنگین، زندان و حتی ضبط اموال و دارایی‌ها است. در کشورهای پیشرفته، قوانین و مقررات Money Laundering به‌شدت اجرا می‌شود و مؤسسات مالی موظفند هرگونه فعالیت مشکوک را گزارش دهند. این گزارش‌ها می‌تواند منجر به تحقیقات بیشتر و در نهایت مجازات فرد یا سازمان متخلف شود. 

در قوانین ایران، اموال حاصل از پولشویی مصادره می‌شود و مجازات‌های مربوط به آن بسته به ارزش اموال متفاوت است. مجازات‌ها شامل حبس و پرداخت جزای نقدی است. این قوانین در راستای جلوگیری از فعالیت‌های مجرمانه و حفظ امنیت اقتصادی کشور طراحی شده است.

در نهایت، پولشویی به‌عنوان یکی از تهدیدات بزرگ برای ثبات اقتصادی و اجتماعی کشورها شناخته می‌شود و باید با آن مبارزه شود. این فرآیند نه‌تنها به تقویت جرایم سازمان‌یافته، تروریسم و فساد می‌پردازد، بلکه به اقتصاد و سیستم‌های مالی آسیب می‌زند. با شناخت روش‌ها و مراحل مختلف پولشویی، نهادهای دولتی و خصوصی می‌توانند اقدامات پیشگیرانه موثری انجام دهند تا از ورود پول‌های غیرقانونی به چرخه اقتصادی جلوگیری کنند.

از آنجا که این پدیده به صورت جهانی رخ می‌دهد، همکاری میان کشورها و سازمان‌های بین‌المللی ضروری است تا با شفاف‌سازی فعالیت‌های مالی و اجرای قوانین ضد پولشویی، جلوی تهدیدهای اقتصادی و اجتماعی ناشی از این جرم گرفته شود. مجازات‌های شدید و قوانین سخت‌گیرانه‌ای که در کشورهای مختلف، از جمله ایران، به‌ویژه در رابطه با ارزش بالای اموال Money Laundering، وضع شده‌اند، نمایانگر اراده جدی برای مبارزه با این معضل است.

سوالات متداول

۱- پولشویی چیست؟

 پولشویی فرآیندی است که افراد یا گروه‌ها درآمدهای حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی خود را پنهان کرده و آن‌ها را به منابع مالی قانونی تبدیل می‌کنند. هدف این فرآیند، قانونی جلوه دادن پول‌های “کثیف” و ایجاد امکان استفاده از آن‌ها در سیستم مالی است.

۲- چه روش‌هایی برای پولشویی وجود دارد؟

روش‌های رایج پولشویی شامل اسمورفینگ (تقسیم پول به مبالغ کوچک و واریز آن‌ها در حساب‌های مختلف)، استفاده از تجارت‌های پوششی، خرید و فروش دارایی‌های باارزش و استفاده از ارزهای دیجیتال است.

۳- چه نهادهایی مسئول شناسایی و مبارزه با پولشویی هستند؟

نهادهای مختلفی از جمله گروه ویژه اقدام مالی (FATF)، سازمان ملل، FBI و IRS مسئول شناسایی و مبارزه با پولشویی هستند. این نهادها با همکاری نهادهای بین‌المللی به نظارت بر فعالیت‌های مالی غیرقانونی می‌پردازند.

برچسب‌ها:,
الهه نیازی کارشناس بازار سرمایه
Subscribe
Notify of
0 دیدگاه
Inline Feedbacks
View all comments