میانگین موزون هزینه سرمایه

به میانگین بازده مورد نظر تامین کنندگان سرمایه شرکت اعم از سهامداران یا وام‌دهندگان، میانگین موزون هزینه سرمایه یا WACC  می‌گویند.

تعریف میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC)

میانگین موزون هزینه سرمایه (Weighted Average Cost of Capital)، در حقیقت میانگین بازده مورد نظر گروه‌های مختلف سرمایه‌گذاران‌ (سهامداران و وام‌دهندگان) است. زمانی که یک شرکت اقدام به تامین مالی از طریق منابع مختلف می‌کند، هزینه‌ای را بابت این امر به تامین‌کنندگان پرداخت می‌کند. نرخ میانگین موزون هزینه سرمایه (WACC)، بیان می‌کند که شرکت برای تامین سرمایه مدنظر خود، به صورت متوسط چقدر هزینه کرده است.

برای مثال فرض کنید که شرکتی از طریق ۴ نهاد مالی مختلف، سرمایه برابری را جذب می‌کند. هر یک از این نهادها مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان را با نرخ سودی متفاوت، به شرکت قرض می‌دهند. دو نهاد A و B، نرخ بازدهی ۱۰ درصدی را مدنظر دارند. همچنین نهاد C نرخ ۱۵ درصد و نهاد D نرخ ۲۰ درصدی را مطالبه کرده‌اند.

در این حالت، وزن سرمایه هر چهار منبع مالی برابر با ۲۵٪ از مجموع سرمایه تامین‌شده است. اگر نرخ بازده مورد انتظار هر منبع را در وزن آن ضرب و مالیات را به آن اضافه کنیم، میانگین موزون هزینه سرمایه شرکت به دست می‌آید. در مثال فوق با فرض معافیت از مالیات، نرخ WACC برابر با ۱۳/۷۵٪ است. در ادامه شرح کاملی از این مفهوم ارائه خواهد شد.

ارزش‌گذاری با استفاده از متوسط هزینه سرمایه (WACC)

از آنجا که جریان نقد مازاد شرکت متعلق به همه تامین‌کنندگان منابع مالی شرکت است، هنگام محاسبه جریان‌های نقدی با استفاده از FCFF، با تنزیل جریان‌های نقدی با هزینه متوسط سرمایه (WACC) به ارزش شرکت می‌رسیم. از آنجا که در FCFF تمام ساختار سرمایه شرکت در نظر گرفته می‌شود، هزینه‌های تمام منابع سرمایه در نرخ تنزیل لحاظ می‌شود. متوسط موزون هزینه سرمایه شرکت به‌صورت زیر تعیین می‌شود:

WACC = (D/D+E) × K_d(1-t) + K_e × (E/D+E) 

D= ارزش بازاری بدهی‌های شرکت

E= ارزش بازاری سهام عادی شرکت

K_d= نرخ بازده مورد نظر وام‌دهندگان

t= نرخ مالیات

K_e= نرخ بازده مورد نظر سهامداران

عبارت (1-t) نرخ بهره بدهی‌ها (K_d) را با توجه به معافیت هزینه بهره بدهی‌ها از مالیات، تعدیل می‌کند. دو کسر (D/D+E) و (E/D+E) نیز به ترتیب وزن بدهی و سهام را در ساختار سرمایه شرکت نشان می‌دهند.

نرخ بازده

نرخ بازده مورد نظر ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺳﻬﺎم ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﺮخی اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻬﺎﻣﺪاران اﻧﺘﻈﺎر دارﻧﺪ ﺗﺎ از سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده به دست آورند و به‌منظور تخمین آن اغلب از مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه‌ای (CAPM) استفاده می‌شود. 

برای تعیین نرخ بازده بدهی‌ها نیز از نرخ بازاری که شرکت بدهی‌های خود را با آن نرخ بازپرداخت می‌کند، استفاده می‌شود.

نکته مهمی که در استفاده از مدل‌های تنزیل شده جریانات نقدی باید رعایت کرد این است که با توجه به اینکه چه جریانات نقدی قرار است تنزیل شوند، باید نرخ تنزیل مناسب انتخاب شود.

اگر جریانات نقدی پس از کسر هزینه‌های بدهی تخمین زده شده‌اند، این جریانات نقدی مربوط به سهامداران شرکت است و بنابراین نرخ تنزیل مناسب همان نرخ بازده مورد نظر سهام است، اما اگر جریانات نقدی هم شامل پرداختی به بدهی‌ها و هم سهامداران است نرخ تنزیل مناسب میانگین موزون هزینه سرمایه خواهد بود.

مثال

فرض کنید بخواهیم WACC را برای یک شرکت محاسبه کنیم و اطلاعات زیر نیز در دسترس باشد:

– ساختار سرمایه شرکت شامل ۳۰ درصد بدهی و ۷۰ درصد سهام است.

– نرخ مالیات ۲۵ درصد است.

– نرخ بازده مورد درخواست وام‌دهندگان ۸ درصد و سهامداران ۱۴ درصد است.

در این شرایط خواهیم داشت: 

سوالات متداول