نظریه مدرن پرتفوی

نظریه مدرن پرتفوی تئوری‌ای در مورد آن است که چگونه سرمایه‌گذارانی که به ریسک کردن تمایلی ندارند می‌توانند پرتفوی خود را برای به حداکثر رساندن یا بهینه‌کردن بازده مورد انتظار بر اساس سطح معینی از ریسک بازار، تنظیم کنند

ریسک جزء جدایی‌ناپذیر سود بیشتر است. طبق این نظریه، می‌توان “سرحد کارآمدی” یک پرتفوی بهینه را تعریف کرد که حداکثر بازده مورد انتظار را برای سطح معینی از ریسک مشخص می‌کند. این نظریه توسط هنری مارکوویتز در مقاله “انتخاب پرتفوی”، که در سال ۱۹۵۲ توسط مجله Journal of Finance منتشر شد، مطرح گردید. مارکوویتز بعدتر برای توسعه و ایده‌پردازی نظریه مدرن پرتفوی جایزه نوبل دریافت کرد.

درک نظریه مدرن پرتفوی

نظریه مدرن پرتفوی استدلال می‌کند که چگونه نوع معامله‌گری شما، روی ریسک و بازده کلی سبد سهام تأثیر می‌گذارد. این نظریه نشان می‌دهد که یک سرمایه‌گذار می‌تواند مجموعه‌ای از دارایی‌های متعدد را مدیریت کند تا بازده را برای سطح معینی از ریسک به حداکثر برساند. به همین ترتیب، با توجه به سطح مطلوب بازده مورد انتظار، یک سرمایه‌گذار می‌تواند با کمترین ریسک احتمالی، سبد سهام خود را بسازد. 

ریسک و بازده مورد انتظار

نظریه مدرن پرتفوی فرض را بر این می‌گذارد که سرمایه‌گذاران از ریسک‌پذیری برخوردار نیستند. به این معنی که آنها برای یک سطح بازده مشخص، سبد خرید کم‌خطرتر را به ریسک‌پذیری ترجیح می‌دهند. این بدان معنی است که یک سرمایه‌گذار فقط در صورتی ریسک بیشتری را می‌پذیرد که انتظار سود بیشتری داشته باشد.

بازده مورد انتظار پرتفوی به عنوان جمع وزن‌داری از بازده دارایی‌های فرد محاسبه می‌شود. اگر یک پرتفوی شامل چهار دارایی با وزن مشابه با بازده مورد انتظار ۴ ، ۶ ، ۱۰ و ۱۴درصد باشد، میزان بازده مورد انتظار این پرتفوی خواهد بود:

(۴%x ۲۵%) + (۶% x ۲۵%) + (۱۰% x ۲۵%) + (۱۴% x ۲۵%) = ۸.۵%

ریسک پرتفوی یک تابع پیچیده از واریانس هر دارایی و ضریب همبستگی‌های هر جفت دارایی است. برای محاسبه ریسک پرتفوی با چهار دارایی، یک سرمایه‌گذار به واریانس‌ هر یک از چهار دارایی و شش ضریب همبستگی نیاز دارد. زیرا شش ترکیب دوتایی ممکن با چهار دارایی وجود دارد. به دلیل همبستگی دارایی‌ها، کل ریسک پرتفوی پایین‌تر از چیزی است که توسط یک جمع وزن‌دار محاسبه می‌شود.

سرحد کارآمدی در نظریه مدرن پرتفوی

طبق نظریه مدرن پرتفوی هر ترکیب احتمالی از دارایی‌های موجود می‌تواند بر روی نمودار رسم شود. به این صورت که ریسک پرتفوی در محور افقی و بازده مورد انتظار در محورعمودی قرار گیرد. به عنوان مثال، فرض کنید یک سبد سهام، دارای بازده مورد انتظار ۸.۵٪ و کل ریسک ۸٪ است. برای سبد سهام دیگری بازده مورد انتظار ۸.۵٪ و کل ریسک ۹.۵٪ را نشان می‌دهد. با این احتساب سبد سهام اول “کارآمدتر” تلقی می‌شود. زیرا در کنار داشتن بازده مورد انتظار، ریسک کمتری دارد.

سوالات متداول